સાવન વરસાદ વરસી રહ્યો છે અને એ જ સમયે છૂટું પડેલું હૃદય બળી રહ્યું છે અને એની વાત કરીએ તો સાવનનો પહેલો વરસાદ અને પહેલા વરસાદની સુંદર સાંજ અને એ સાંજની સુંદર ક્ષણો યાદ આવે છે.
મન ધીમું હતું અને વાત કરતી વખતે મારું શરીર બળી રહ્યું હતું, આંખો શાંત હતી અને લાગણીઓ ચરમસીમા પર હતી, અમે બંને રૂમમાં એકલા હતા, પછી અચાનક વીજળી પડતાં મને ડર લાગવા લાગ્યો અને મેં મારી જાતને તારી છાતીમાં લપેટી લીધી અને તે તું. મને સજ્જડ પકડી રાખ્યો.
હું અચકાતો હતો, શરમ અનુભવતો હતો અને તમારી પાસેથી મારી જાતને મુક્ત કરવાનો નિષ્ફળ પ્રયાસ કર્યો હતો. વરસાદ બંધ ન થાય ત્યાં સુધી અમારું મૌન ઉત્સાહથી ગલીપચી કરતું હતું, મૌન આંખોથી એકબીજાના હૃદયની વાત કરી રહ્યું હતું.
અરમાન વરસાદમાં પ્રેમ ગીત ગાતો હતો, તે એટલું સુંદર નજારો હતું કે આજે પણ મારી મા તેને યાદ કરીને રોમાંચિત થઈ જાય છે, એવું લાગતું હતું કે આ વરસાદ આમ જ ચાલતો રહેશે, આ પરિવર્તન આમ જ પ્રેમ વરસાવતો રહેશે. તેઓ મને ધમકાવતા રહે છે, તેથી હું તમને આ રીતે વળગી રહે છે, આ ઇચ્છાની ક્ષણો આમ જ અટકી જાય છે
મન પ્રેમમાં એવું ડૂબી ગયું હતું કે અચાનક વરસાદનું જોર વધી ગયું. જાણે ભગવાને મારી વાત સાંભળી હોય એવું લાગ્યું કે બહાર તોફાન ચાલી રહ્યું છે અને અંદર-બહાર તોફાન ચાલી રહ્યું છે.
તમે તમારા હાથથી મારો લોહિયાળ ચહેરો ઊંચો કર્યો, તમારી શુદ્ધ આંખોથી મારા ગુલાબી અને સળગતા હોઠ તરફ જોયું, પછી તમારી આંખો નીચી કરીને કહ્યું: “હવે નહીં, તે પાપ છે.”
ખરેખર આજે એ ક્ષણ યાદ આવે છે, કાશ એ સમયે તમારી આંખોમાં એ પાપ હોત! જો તે પાપ થવા દીધું હોત, તો જીવનના આ તબક્કે તે પાપ પુણ્યમાં ફેરવાઈ ગયું હોત.
બસ, હવે આપણો પ્રેમ પાપ-પુણ્યની વ્યાખ્યાની બહાર પરિપક્વ થયો છે અને સમય જતાં રોમેન્ટિક બની ગયો છે જે આપણને પુનઃમિલનની ક્ષણોમાં ભીંજવે છે. અચાનક મારી રાહ જોતા યુગલમાં તમારી સુંદર મૂર્તિને સળગતી પવિત્ર મીણબત્તીની જેમ ઝળહળતી જોઈ,
એ ક્ષણ મારી દિવાળી બની જાય છે. તારા વરસતા પ્રેમના રંગીન વર્ષોથી હું શરમથી લાલ-પીળો થઈ જાઉં છું અને તારા તોફાનથી કૃત્રિમ ગુસ્સામાં ક્યારેક લાલ-પીળો થઈ જાઉં છું, આ મારી હોળી છે. તમે મારા જીવનની વસંત છો, તમે મારો પ્રેમ છો, ફક્ત મારો પ્રેમ છો.
