મારું નામ રાજુ છે હું 25 વર્ષનો છું એ કોલેજની અંદર અભ્યાસ કરું છું અને મારી કોલેજની અંદર મને એક મનગમતા સર છે જેમનું નામ રાકેશ સર છે રાકેશ સર એટલે ખુબ જ સરસ વ્યક્તિત્વના બાદશાહ તેમની સાથે તો દરેક લોકોને ગમે છે પરંતુ રાકેશ સર સાથે મારા ખૂબ જ ગાઢ સંબંધો છે કારણ કે તેઓ પહેલેથી મને મદદ કરતા આવ્યા છે.
વરસાદનો સમય હતો ત્યારે રાકેશ સરે મને તેમની ઘરે બોલાવ્યો હતો કારણ કે તેમને એક થીસીસ કમ્પ્લીટ કરવાની હતી અને રિસર્ચ પૂરી કરવાની હતી જેથી તેમણે મને મદદ માટે ઘરે બોલાવેલો હતો
હું તો તેમના ઘરે ગયો ત્યારે તેમની પત્નીએ મને કહ્યું કે રાકેશ સર તો બહાર ગયા છે અને તેઓ તો કાલે આવવાના છે ત્યારે મેં કહ્યું કે તેમણે તો મને આ પૂરું કરવા માટે બોલાવેલા છે ત્યારે તેમણે એવું કહ્યું કે તમારે જવાનું નથી અને તમારે રાત્રે અહીં જ રોકાવાનું છે
તેઓ સવારે આવે ત્યારે તમારું બધું કામ ચાલુ કરી નાખજો ત્યાં સુધી તમે અહીંયા બિન્દાસ રોકાઈ શકો છો મેં તમને ઘણી આનાકાની કરી પરંતુ તેમના પત્ની માન્યા જ નહીં તો હું તો શું કરવાનો હતો હું તો શાંતિથી બેઠો હતો ફોન ઘૂમેડતો હતો
અને જ્યારે મારે ફોનની બેટરી પૂરી થઈ ગઈ ત્યારબાદ મેં રાકેશ સરની પત્ની ઉપર નજર રાખી તો મને ખબર પડી કે તેમની પત્નીની ઉંમર ભલે 28 29 વર્ષની હતી તેઓ અમારી કરતા ભલે બે થી ત્રણ વર્ષ જ મોટા હતા
પરંતુ તે ખૂબ જબરજસ્ત લાગતા હતા તેમનું જે ફિગર હતું તે જોઈને મારો પોપટ તો તરત જ ઉભો થઈ ગયો અને મને તો તેમને જોઈને એટલો ઉત્સાહ આવી ગયો કે હમણાં જ તેમને પકડીને પાછળથી વાકી વાળીને ઠોકી લઉં. પરંતુ તે કરવું મારી માટે શક્ય નહોતું.
ધીમે ધીમે રાત પડવા લાગી અને રાત્રિના નવ વાગ્યા એટલે તેમણે મારી માટે ખાવાનું પીરસવા માટે રસોડામાં ગયા તેઓ જ્યારે રસોડામાં ગયા ત્યારે તેઓ એડ્રેસ પહેરેલો હતો અને તેઓ જ્યારે વાંકા વળ્યા ત્યારે તેનો પાછળનો જે ભાગ હતો
તે ચોખ્ખો સ્પષ્ટ પણે મને દેખાતો હતો કારણ કે તેમનો જે લેંગો હતો તે થોડોક નીચે ઉતરી ગયો હતો અને ડ્રેસ હતો તે પણ થોડુંક ઊંચો થઈ ગયેલો હતો ત્યારે મેં તેમને એટલું તેમની પાસે ગયો અને કહ્યું કે તમે તો ખૂબ જ સરસ દેખાવ છો
અને મેં તમને જેવી આ કમેન્ટ પાસ કરી તેમને મને પકડી લીધો. જ્યારે તેમણે મને પકડ્યો ત્યારે મને તો બીક લાગી પરંતુ જ્યારે તેઓએ મને પકડીને કિસ કરી ત્યારે મને થયું કે નહીં અમને પણ ખૂબ જ ઈચ્છા છે અને
ત્યારે તેમણે મને કહ્યું કે તારો કેટલાય ઇંચનો છે જેમનું તેમને મને આવું પૂછ્યું હું તો દંગ જ રહી ગયો અને ત્યારબાદ તો શું હતું તેમણે મને પૂછ્યું અને મેં મારું કામ કરી નાખ્યું.
પંખીઓના કિલકિલાટ અને રૂમમાં આવતા તેજ પ્રકાશથી રાકેશ ચોંકી ગયો, “તમે હજી સૂઈ રહ્યા છો? મધુ… મધ વિશે સાંભળ્યું નથી? મેં તમને જગાડ્યા પણ. જુઓ, કેટલા વાગ્યા છે? પિતા ફરી, 8…”
રાકેશ ઝડપથી પથારીમાંથી ઊભો થયો ત્યારે માધવીનો હાથ અચાનક તેના હાથને સ્પર્શી ગયો, તે ચોંકી ગયો. માધવીનો હાથ બળી રહ્યો હતો. માધવી બેભાન થઈને સૂતી હતી. રાકેશ તેની તરફ ચિંતાતુર નજર નાખીને વિચારવા લાગ્યો, ‘સિઝનલ ફીવર જ હોય તો સારું, બે-ત્રણ દિવસમાં મધુ રોલ કરીને ઊભી થઈ જશે. બીજી કોઈ બીમારી હશે તો કેટલા દિવસ તકલીફ પડશે,’ એમ વિચારીને રાકેશ બાળકોને જગાડવા પહોંચ્યો.
ચા બનાવીને માધવીને જગાડતાં રાકેશે કહ્યું, “ઉઠો, મધુ, ચા પી.
માધવીએ આંખો ખોલી, “કેટલા વાગ્યા છે? અરે, 9. તમે મને જગાડ્યો નથી. આજે બાળકો કેવી રીતે શાળાએ જશે?”
રાકેશે હસતાં હસતાં કહ્યું, ‘બાળકો શાળાએ ગયાં છે, તને શું લાગે છે, હું કશું કરી શકતો નથી. મેં તેમને શાળાએ મોકલ્યા છે.”
