હું માત્ર હસ્યો અને ‘ઠીક’ કહ્યું. રાત્રે અમિત અને બાળકો સાથે વાત કરી, અમિત ટેવથી આખો દિવસ પૂછપરછ કરતો.
સુકન્યા અને અનિતા સવારે 10 વાગે આવ્યા. પહેલા તો અમે સાથે બેઠા અને ગપસપ કરતા રહ્યા. પછી ભાભીના ના પાડ્યા પછી પણ તેણે રસોડામાં જમવાનું તૈયાર કરવામાં મદદ કરી. પછી અમે ત્રણેય મારા રૂમમાં આવ્યા. મારો રૂમ હવે મારા ભત્રીજા યશનો અભ્યાસ ખંડ બની ગયો હતો. તે રજા હતી. યશ રમવામાં વ્યસ્ત હતો. અમે ત્રણેય સૂઈ ગયા અને એકબીજાને અમારા પરિવાર વિશે કહેવા લાગ્યા. વાત કરતી વખતે મેં નોંધ્યું કે સુકન્યા થોડી ઉદાસ થઈ ગઈ.
મેં પૂછ્યું, “શું થયું સુકન્યા?”
”કંઈ નહિ.”
“તમે અમને કહેશો નહીં?” અનિતાએ પણ પૂછ્યું.
“કંઈ નહિ, તમે લોકો મૂંઝવણમાં છો.”
મેં કહ્યું, “અમે એકબીજાને મળવા ઘણા દૂરથી આવ્યા છીએ. શું આપણે એકબીજા સાથે પહેલાની જેમ દિલથી વાત ન કરી શકીએ?
સુકન્યા પહેલા ચુપચાપ બેસી ગઈ, પછી ખૂબ જ ઉદાસ સ્વરે કહ્યું, “હું અનિલને ભૂલી શકી નથી.”
અમે બંને ચોંકી ગયા, “શું? તમે શું કહો છો?”
“હા,” સુકન્યાની આંખોમાંથી આંસુ વહી ગયા, “માત્ર હું જાણું છું કે તમારા હૃદયમાં તમારા નિષ્ફળ પ્રેમની પરાકાષ્ઠા સાથે સાદું જીવન જીવવું એ આગના માર્ગ પર ચાલવા જેટલું મુશ્કેલ છે. માત્ર 2 ભાગમાં વહેંચાયેલું જીવન… હવે ઉંમર તેના ઢાળ પર છે, પરંતુ મન ત્યાં જ રહે છે. મારું મન અનિલથી દૂર ન રહ્યું, આટલા વર્ષોથી હું 2 બોટની સવારી કરું છું. બસ, બાકીની જીંદગી પણ જીવી લઈશ… જે પ્રેમ મેળવતા પહેલા ખોવાઈ ગયો હોય, એ કેવી રીતે જીવ્યો હોય એ તો એ જ જાણી શકે જેણે આ બધું સહન કર્યું હોય. જ્યારે હું સુધીરની પાસે હોઉં ત્યારે અનિલનો ચહેરો સામે આવે છે અને જ્યારે પણ હું અહીં આવું છું ત્યારે મારું મન વધુ ઉદાસ થઈ જાય છે.
હું અને અનિતા આશ્ચર્યથી સુકન્યા સામે જોઈ રહ્યા હતા. મામલો આટલો ગંભીર હશે એવી અમને સપનામાં પણ અપેક્ષા નહોતી. શું થયું… અમારા પ્રિય મિત્ર
22 વર્ષથી આ મૂડમાં છે. હું અને અનીતા એકબીજાના ચહેરા સામે જોવા લાગ્યા. અમે જાણતા હતા કે સુકન્યા શરૂઆતથી જ ખૂબ જ લાગણીશીલ હતી, પણ આજે પણ તે એવી જ હતી.
સુકન્યા કહેતી હતી, “અહીં આવીને, ભૂતકાળની એ મીઠી ક્ષણો મારી સામે જીવંત થઈ જાય છે… આજે પણ હું એ ખુશીના સમયની 1-1 ક્ષણ આંખો બંધ કરીને જીવી શકું છું.”
અનિતાએ પૂછ્યું, “સુકન્યા, તું અહીં આવી ત્યારે ક્યારેય અનિલને મળ્યો હતો?”
”ના.”
અનીતાને એક ક્ષણ માટે ખબર ન પડી કે તેણે શું વિચાર્યું, પછી કહ્યું, “મારે તેને મળવું છે?”
મેં તરત જ કહ્યું, “અનુ, શું તે પાગલ થઈ ગઈ છે?”
અનિતાએ શાંત સ્વરે મારી સામે જોયું અને કહ્યું, “કેમ, આમાં પાગલ થવાનો શો અર્થ છે? સુકન્યા હજુ પણ અનિલ માટે ઉદાસ છે, તો શું તે એક વાર તેને મળી શકતી નથી?
સુકન્યાએ કહ્યું, “ના, રહેવા દો. હવે સાથે શું થશે?”
“અરે, એકવાર તું તેને જોઈ લે તો કદાચ તારું હૃદય ઠંડુ પડી જશે.” હું કંઈ સમજી શક્યો નહીં. હું ચૂપ રહ્યો, ખબર નહીં અનિતાએ શું વિચાર્યું.
