મારા ભાભી પ્રેગ્નન્ટ છે પણ મારા ભાઈ વિદેશમાં રહે છે,પણ ભાભીને અત્યારે રોજ રોજ સહવાસની ઈચ્છા થાય છે

ભાઈ ઓફિસેથી આવ્યા હતા. અમને જોઈને ભાઈઓ અને બાળકો ખીલી ઉઠ્યા. અમે ભાઈના ચરણ સ્પર્શ કર્યા અને બાળકોએ અમારા લોકોને સ્પર્શ કર્યો. ભાભી બેઠા બેઠા પાલક કાપતા હતા.

હું ખૂબ થાક અનુભવતો હતો, થોડો આરામ કરવા માંગતો હતો, પણ ત્યારે જ ખબર પડી કે ભાભીની તબિયત સારી નથી. મેં ભાભીને કહ્યું, “તમે આરામ કરો, હું રસોડું બનાવી લઈશ.”

બીજે દિવસે સવારે સૂરજ નીકળે એ પહેલાં એમને ફરવા લઈ ગયો. ભાઈના કહેવા પ્રમાણે, ગલી ઓળંગતાની સાથે જ પાર્ક દેખાયો. અહીં જોવું ખૂબ સરસ હતું કે લોકો અહીં અને ત્યાં ઘાસ પર ચાલતા હતા.

અમે બંને એક બાંકડા પર બેઠા હતા ત્યારે એક સજ્જને તેમને ઉપાડ્યા અને કહ્યું, “ચાલ, ઉઠો, તમે ફરવા આવ્યા છો કે બેસ.” અમે થોડીવાર તેમની સાથે ચાલ્યા અને પાછા આવીને તે જ પર બેસી ગયા. બેન્ચ.. પછી અમે એકબીજાનો પરિચય કરાવ્યો. તેણે પોતાનું નામ સંતોષ જણાવ્યું. તેની પુત્રી રાધિકા 9મા ધોરણમાં અભ્યાસ કરે છે અને તેની પત્નીએ આપઘાત કરી લીધો હતો.

જ્યારે તેને પૂછવામાં આવ્યું કે તેણે ફરીથી લગ્ન કેમ ન કર્યા. તેણે કહ્યું, “બીજા લગ્ન માટે કોઈ યોગ્ય જીવનસાથી મળ્યો નથી.” તેનું દુઃખ શાંત હતું, કારણ કે તેની પત્નીની આત્મહત્યાને કારણે સંબંધીઓ અને અન્ય લોકો તેને શંકાની નજરે જોતા હતા. તેને પોતાને અવિદ્યમાન લાગ્યું. મારા પતિએ તેને સમજાવ્યું, “જુઓ સંતોષજી, તમારી દીકરી તમારી ખુશી છે. તે તમારા અંધકારમય જીવનમાં ખુશીનો દીવો પ્રગટાવશે.

અમે ઘરે પાછા આવ્યા ત્યારે ભાભી હજી રૂમમાંથી બહાર આવ્યા ન હતા. ભાઈ એ વખતે મંજન કરી રહ્યા હતા. હું તરત જ રસોડામાં ચા બનાવવા ગયો. ચા બનાવ્યા પછી ઉપમા બનાવવાની તૈયારી કરવા લાગી. બાળકો કહેતા હતા કે કાકી આવ્યા છે અને માતાનું બ્લડપ્રેશર વધી ગયું છે.

હું એમની વાત સાંભળીને હસ્યો અને ભાભીને સંભાળવા એમના રૂમમાં ગયો. ભાભી એ સમયે મેગેઝિન વાંચતા હતા. મને જોઈને તે થોડી સંકુચિત થઈ ગઈ, તેણે કહ્યું, “ચાલ, શરીર ભારે થઈ રહ્યું છે, ડૉક્ટરે આરામ કરવાનું કહ્યું છે. બીપી વધી ગયું છે.

“અરે ભાભી, તમે પણ કેવી રીતે સંકોચ અનુભવો છો, હું નથી, આરામ કરો”, મેં ભારે શબ્દો સાથે કહ્યું, જેમ હું કહું છું, તમારું બ્લડ પ્રેશર હંમેશા વધવું જોઈએ.

હું હવે થાક્યો નથી. બધું જ રૂટીનનો એક ભાગ બની ગયું છે. ડૉ.શેખરના ક્લિનિકમાં જઈને શાકભાજી, ફળો, દૂધ, બ્રેડ વગેરે લઈને પાછા ફર્યા. આ તમામમાં સારવાર કરતાં ખર્ચ વધુ થઈ રહ્યો છે. મને ચિંતા એ છે કે હવે તો પૈસા પણ ગણવાના બાકી છે અને દવાખાનુંનું બિલ ભરવાનું બાકી છે.