પ્લેનમાં મુંબઈથી દિલ્હીની મુસાફરીમાં થાક જેવું કંઈ નહોતું, પણ જ્યારે મારી માતાએ ‘થોડો આરામ કરો’ કહ્યું ત્યારે હું ફ્રેશ થઈને મારી માતાના બેડરૂમમાં જઈને સૂઈ ગયો. ભાઈ-ભાભી ઓફિસમાં હતા. માતા રસોડામાં ઘરની નોકરાણી શ્યામાને કેટલીક સૂચનાઓ આપી રહી હતી. આવતીકાલે પિતાની પુણ્યતિથિ છે. દર વર્ષે હું માતાની ઈચ્છા મુજબ તેની પાસે ચોક્કસ આવું છું.
મારા પિતાનું માર્ગ અકસ્માતમાં મૃત્યુ થયું ત્યારે હું માત્ર 5 વર્ષની હતી. તે સમયે ભાઈ 10 વર્ષના હતા. માતા શિક્ષિકા હતી. હવે નિવૃત્ત. મારા 25 વર્ષના દામ્પત્ય જીવનમાં હું માત્ર સુરભી અને સાર્થકના જન્મ સમયે જ આવી શક્યો નથી, પરંતુ બાકીના સમયમાં દર વર્ષે આવું છું. મારા સુરક્ષિત આગમનના સમાચાર વિપિન પહેલેથી જ લઈ ચૂક્યા હતા. બાળકો સાથે પણ વાત કરવામાં આવી હતી.
હું કાલના હવન, વહુ અને મારા એક માત્ર ભત્રીજા યશ વિશે વિચારતી વખતે ચૂપચાપ સૂઈ રહી હતી, ત્યારે મારી માતાના અવાજે મારી ઊંઘમાં ખલેલ પહોંચાડી, “લે તનુ, કંઈક ખાઈ લે.” શ્યામા હસતાં હસતાં ટ્રે લઈ તેની પાછળ ગઈ.
મેં કહ્યું, “મા, આટલું જ?”
હું હસ્યો, “માતાઓ આવી હોય છે, હું માને ઓળખું છું. હું સારો નાસ્તો કરીને નીકળી ગયો હતો અને પ્લેનમાં કોફી પણ પીધી હતી.”””” માતાએ મને થાળીમાં પરોંઠા અને દહીં મૂકીને હલવો સાથે પકડી લીધો.
એક પરિપક્વ સ્ત્રી પણ તેના માતૃસ્થાનમાં આવતાં જ ચંચળ યુવતી બની જાય છે. તેથી, મેં પણ વળતો જવાબ આપ્યો, “ના, હું એટલું નહીં ખાઉં અને હલવો પણ નહીં.” માતાએ પ્રેમાળ સ્વરે કહ્યું, “માત્ર મુંબઈમાં આ ડાયટિંગ કરવાથી મારી સામે ચાલશે નહીં. મારી દીકરીને ખાઓ.
“ઓકે ઓકે, તારો નાસ્તો પણ લઈ આવ.”
“હા, હું લાવીશ” કહી શ્યામા જતી રહી. અમે બંનેએ સાથે નાસ્તો કર્યો. ભાઈ-ભાભી રાતે જ આવવાના હતા. મેં કહ્યું, “તમે કાલ માટે કંઈક લાવવા માંગો છો?”
“ના, અનિલે રવિવારે જ બધી તૈયારી કરી લીધી હતી. તમે થોડો આરામ કરો મને શ્યામાનું થોડું કામ કરાવવા દો.
બપોર સુધીમાં યશ પણ આવીને મને ગળે લગાડ્યો. મારા આ એકમાત્ર ભત્રીજાને મારા માટે ખૂબ જ સ્નેહ છે. મારા ઘરમાં થોડા જ લોકો છે. તેમના મૈત્રીપૂર્ણ સ્વભાવને કારણે ઘરમાં પ્રેમભર્યું વાતાવરણ રહે છે. જ્યારે હું આવું છું ત્યારે મને સારું લાગે છે. 3 વાગ્યા સુધીનો સમય ક્યારે કપાઈ ગયો તેનું ભાન જ ન રહ્યું. જ્યારે યશ કોચિંગમાં ગયો ત્યારે હું પણ મારી માતા સાથે સૂઈ ગયો. માતા બપોરે થોડી ઊંઘે છે. મને ઊંઘ ન આવી એટલે હું ઉભો થઈને ડ્રોઈંગ રૂમમાં આવ્યો અને સોફા પર બેસીને એક મેગેઝીનના પાના ફેરવવા લાગ્યો. એટલામાં ડોરબેલ વાગી. મેં જ દરવાજો ખોલ્યો, શ્યામા નજીકમાં જ રહે છે. તે બપોરે ઘરે જાય છે. તે સાંજે ફરીથી આવે છે.
